Buz Gibi Hazan Şiiri - Gültekin Toga

Tipiymiş,boranmış
Gardaş bu bahar,
Göz gözü görmüyor
Kar..kar...kar...

Buz gibi hazan esti
Çiçekler soldu,soldu
Aldığı nefes kesti,
Çocuklar öldü,öldü.

Taş çatlar
Bu şivandan
Dereler,ırmaklar kandan
Umudu kestim insandan
Kör...kör...kör..

Oy kuzum...anan öle
Ağladı toprak bile
Körpecik ceset ile
Kucaklar doldu,doldu.

Sürü girmiş
Ekin tarlası
Çiğnenmiş
Başaklar...
Duymak mı vicdan sesi
Zor...zor... zor...

Zalimce vuran olmuş
Bağ,bahçe ören olmuş
Geriye viran olmuş
Ocaklar kaldı,kaldı.

Sahipsizlerin
Sahibi sensin.
Bilensin,görensin
Şahidi sensin
İstemem bu zulm
Yapanlara kâr kalsın
Sor...sor...sor..

Sentez der; yazık! dünya,
Çıkar her şeye gönye
Yüreğim hazır fünye
Bıçaklar aldı,aldı..

Yanıyor.
Kor...kor...kor...