Buz Feneri Şiiri - Yunus Koray

erikte diş izleri kalır hep
çocukların; çarşı-pazar dönüşleri
en olmadık yerlerinde evlerin
dişlenmiş anılar köşe bucak

albümde eski bir fotoğraf
göz göz içimize yayılan yufka
dirilir közle, oklava ocağın yanı başında

anaları kavurup düşüren ayaz
sarı sıcak öğlede bir dağa
dokunup da
sığır sürüleriyle böğüren akşamın ruhu

yazla yarılmış derede devedikenleri
benden beni alıp da uçmuş atta'ya
ekinlerdeki ayla çocuk yunus

kerem kapalı çarşılarda buz feneri
acıya abanmış sonsuz,som bir leylâ
böğürtlen tadıyla akıp giden su
cevizde dal değiştiren gamlı puhu

bir yanda kapkara bir orman
bir yanda kederler, yaşamak korkusu
bir yanda çocukların yumuk elleri.