Buz Devri Şiiri - Kamil Çağlar Aksu

o kadar sıcak değilim seni ben eritemem
canım şiir, canım dondurma çekti
çocuk olmadan yiyemem

dostum şiir,
avutumsuz kırıldı uzakta
yosun hülyasıyla derinde yeşil
yandı, geçmedi raks eden mazide anlar
burun ucunda duvarda akrebin döner
kara şimdi zaman gözleri fıldır fıldır
tepinen yatağında ruhumun etinde
zıplayan günlerin, caddelerin, yıldızların bitleri
kanımda yakamozlar dolunayla dır dır
dilini tut sesinin ağzını aç geceler
gevezelik dostum şiir kaç!
her zamanki yerde
her yerdeki zamanda bekliyor olacağım,
kanatlarımı topla yükselmeyi çağır, gel
susma bir ağaç gibi kuru
ışıktan azade bir sarı kalbim
özge toprağı sonra nakışlar bahar,
bakarız bu yalçın karanlık söner,
güneşin nefesine doldur dağları
şiir dostum!
bir solukta yırtabilirsin ağları;
seni beni sersem balık yapan
buz devri sona erdi çoktan
kırıldı çılgın ve dilsiz
sözü geçenlerin, dillerini tut
korkutan gürültüsünü korkulukların
yut! kocaman kocaman bu tarlalar onların değil
bizleri karga mı sandılar?
kocaman kocaman eziyor minik ayaklar
dünyanın koltuklarında
küçük dinazorlar geziyor,
büyük masalarında.

Bir sarı kalbim
ışıktan azade bir sarı,
bir yeşil
ağaçtan ziyade petrol,
bir mavi kalbim
denize amade zehir,
bir kara dünya!
şiirden güzide şarkılı kir,
çık da gel kalbim şiir;
susma, bir ağaç kadar olsun at
nabzında kır çorağını laleler açsın renk renk
kırlarda gürlen koş uzan,
kan yüzüne kat kat gelsin,
köklen ve ayaklan! yolların ucu bayat,
seslendir yapraklarını süsle bir hayat,
ezgine yuva yapsın doğan kuşları,
çiçekler meyveler altında doğmalıyız
cıvıl cıvıl esmeli meltem sıcak mı soğuk?

akmanın zamanıdır sözüne karanlığın
yatmanın zamanı dizine şafakların,
suların dilince derdim şiir şimdi çözül!
sen ateş orda dur bensiz orda sön ve üzül…

ellerini aç ellerini sıkma rahmete kaç,
tutma bulutlarını tutma kendi yağmurlarına saç!
altındayım cehennemde bir saçaktan izliyorum,
bekliyorum… her yerdeki zamanda seni…
kafam kuru yine gözlerim karanlık,
beni tanı yüzüm yok bu kez bilindik,
benim yüzüm tutmadı yanmaktan sana şiir eridi,
her zamanki yerdeyim cebimde aynı karanfil;
yine belirdi.

burada yeni bir fırtına çıktı hatırlatayım;
ateş damlalı yağmur az önce yine burda delirdi.
gelirken unutma şemsiyeni, yağmurluğunu da…
beni tanı dondurup çatallı alevleri,
dünyadan dünyaya kaçır beni.
cehennemden cehenneme.

gel ve ağlasın cehennem! gel…
buz devri burda başlasın! Ve buza yıkılsın sel…
beni tanı dondurup çatallı alevleri sivri diken,
büyük bir mendil de getir gelirken…

ey saat! söyle rahmete kaç var yoktan?
terliyorsun, sızıyor anbean nur suyu,
buz devri sona erdi pek çoktan, pek çok-tan…

beni tanı… bana tanı ver… beni dondurup çatallı alevleri.

Temrin Dergisi-24