Buz Dağları Şiiri - Ömer Liman

Suladım gözyaşlarıyla,
Umut çiçeklerini,
Yanardağ bağrında,
Volkan oldu yüreğim,
Köpürdü lavdan nehrim.
Ama eritemedim.
Kalplerdeki
Buz dağlarının eteklerini.

Gönül karanlığında,
Bir uzay boşluğunda gibi,
Mum ışığı eşliğinde,
Kaybolan pamuk prenses misali,
Kovaladım durdum,
Hasret kelebeklerini.

Heyhat! Vuslat nerede?
Aradım, durdum,
Kafdağlarının ardında,
Zümrüdü Anka Kuşunun,
Teleklerini.

Bir yusufçuk kuşu misali,
Sihirli çeşme başında,
Karlı gönüllerin,
Yalnızlık ormanında,
İlikledim,
Beni ararken soğuktan üşüyen
Kız kardeşimin yeleklerini.

Buharlaştı ruhum,
Kanat çırparak arşa,
Dolaştım feza çölünde,
Kehkeşanda bir esir gibi,
Kapattım yerde yatan,
Varlığımın kepenklerini.

Ötelerde, taa ötelerde,
Firdevs bahçelerinde,
Örttüm cehennem kapılarını,

Mahşere varmak için,
Bekleyedurdum
Kabristan tümseklerini.