Buz Dağları Şiiri - Mehmet Aslan

Kutup denizinin güneş görmeyen buz dağları,
Sen serinletebilir misin, yanan bu sevdalıları,
Tekrar bağlayabilir misin, kopan bu bağları,
İyileştirebilir misin, bu kalbi yaralıları.

Cevabını ver bütün bunların kansız buz dağı,
Çözebilir misin başıma örülen bütün bu ağı,
Açabilir misin sevgisine kapıldığım bu tuzağı,
Tekrar tattırabilir misin, yakmayacak sıcağı,

Veremezsin değilmi cevabını bütün bunların,
Çünkü sen en soğuğusun cihandaki bu dağların,
Zaten donmuşun, bilemezsin akmaz kanların,
Bense abonesi oldum, bu yüzden acı sonların.

Kanı donmuş onların, damarlarından akmıyor,
Benimki ise hiç durmadan kanayarak akıyor,
Soğuyup donmaz asla, çünkü içimde yanıyor,
Anlamazlar onlar, çünkü beni divane sanıyor.

Benim başım ermedi, hiçbir zaman göğe,
Tosladık hep, benzedim bende titaniğe,
Mutsuzları oynadık, uymadık diye geleneğe,
Bağlamaya çalıştılar, deli diye gömleğe.