Buz Çiçeğinin Soluşu Şiiri - Mustafa Şen

sen demire bulanmış oğlum
ürperirsin, akıp gidersin usulca...
hani desem ki sana sesleniyim, duyamazsın ki!
pis gecenin koynuna,
akıtıtırsın yalnızlığın çıplak göz yaşlarını

Buz çiçeklerin parıldar yıldızlarda...
ucube hüzünlerden uzak...
ve ben oğlum
bir kundra kutusunun üzerine
şiir yazarken yakalanırım

Mahmut abi ver be bir cigara daha!

Vuruş noktasına hep uzağız!
de bakalım mahmut, ilk golü kim atacak!
bir otel odasının ıssızlığında ne olacak bizim bu halimiz mahmut abi?

saçlarında yıldızlar parıldarken;
mavi,yeşil ve dahi kırmızı
iyisi mi sen mumları bir ayak önce söndür oğlum!
kana bulanmış gözlerle ağlama!
değil mi ki bu günlerde
dünya yıldırımlarla aydınlanıyor!
hoşçakal görüşemeyiz belki bir daha!
seni hep bekleyeceğim canım oğlum!
elveda!