Kızım demedi bana babam,
'yavrum', 'evladım' sözlerini hiç duymadım ondan...
baksana dedi babam, koştum hiç düşünmeden
gel dedi elimdeki kanı yıkamadan gittim.
evlat olamadım babama, yavru olamadım ben.
can ciğer bilmedim etten gayrı!
küçükken tepesine binerdim korkarak,
omuzlarından hayat çok kolaydı hatırlıyorum.
büyüdüm zamanla sonra.
indiğimde karşımdaydı babam.
omuzlarının genişliğini büyüdüğümde anladım..
yıkıl dedi karşımdan, bir daha ayakta duramadım.
hayır'larına alıştığımda evet'leri garip geldi babamın.
Ben babamın saçımı okşama umudunu sevdim zamanla.
kızım deme özlemiyle yaşadım belki.
beni sevdiğini bilirdim de;
bunu söyleyebilme umudunu kattım hayatıma
yağmur yağdığında kolları arasında uyumaktan vazgeçtim ama
hayatıma misafir olduğunu kabullenemedim bunca umudun içinde...
Kayıt Tarihi : 16.10.2005 23:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
(hem şiirin atfedileceği babaya üzüldüm ki umarım bir anlık öfkenin duygusudur bu, hem de bunu bu duyguyla yaşayan evlada ama ne olursa olsun umudu taze tütecek yaştasın, buna sarılmayı ihmal etme emi)Yüreğine sağlık... Alptekin Biber
en ulaşılmaz hayalerim kadar
derinsin içimde....
ve en söyleyemediklerim kadar
saklısın yüreğimde...
babamsın...
ilk aşkımsın...'
hayallerimizin gerçek olması dileğiyle...
ve tüm hayal edenlere sevkilerle!
seni seviorum,bilgem...
tebrikler
Kerem Kayar
TÜM YORUMLAR (5)