Buz Şiiri - Halil İbrahim Orhan

Sudan eser yok,
katılaşmış kalbim.
Değişmiyor ritimler.
Hislerim uçmaktan bihaber kuşlar gibi
Kanatlar,
kanatlarım
kavramıyor vücudumu
Isınmak bir başka yüreğe uzak.
Gülmek manasızca,
Fütursuz bir kadının gözlerinde
benden oldukça uzak.

Kış benim saçlarım, her telinde karlar...
dokunmak isteyen her kadını azarlar,
kafamın içindeki ihtiyar çocuklar.
Kaybolur tatlı gülücükler,
kalan burukluktur,
yürekler kara bulutlu,
bulutlardan damlar yaşlar.

Dört mevsimde dört bir yana düşse cemre,
Uğramaz bana nafile.
Ben, cürmü sinesinden ayırmayan bir kafileyim.
Hüznü kaleme bulaştıran sahifeyim.
Isınmayan yüreğim ısıtmaz ellerini,
okşasam kuruturum tellerini.
Varsın, bırak ben çekeyim derdimi.