Buz Şiiri - Elif Acat

Kalıplaşmıştı bir kere sözcüklerim
Donup kalmıştı hayallerim
Bitmişti.
Çünkü parçalanmıştık.
Son viyadükte kaybetmiştik birbirmizi.
Kullanma tarihimiz geçmişti.
Kullanılmamış bozuk tüm artık mutlulukları veriyor hayat bana şimdilerde...
Oysa kalıcı mutluluk gerekti bana yar.
Küflenmiş sevgilerin üstünde yok etme beni.
Bana susacak kadar sen,konuşacak kadar ben ver.
Şimdi buzlu yollarım ve tüm cümleler sana kurulu iken sen başka tenlerde avunuyorsun...
Her sabah uyandığımda yüzüm kirli,
Geceler yine kirini bulaştırmış oluyor hüznünü.
Çığlıklar,naralar atıyor yüreğim! ! !
Beni bende yok etme.
Kıyametlerimin günü yaklaştı,şaşırt beni,dön gel.
Mutlu olacağıma değecek bişeler yap yar...
Şiirlerimin sahibisin,bu denli yakma beni.
Ben sadece gidişine dayanabilcek kadar ayaktayım,
Daha fazlasını verme Yar.