Büyüyünce Yalnız mı Ne Kalır İnsan

büyüyünce yalnız mı kalıyor insan
nedir bu sessizlik
giden gemilere bakıyordum evden
bütün gemiler terkeden sevgilime benziyordu
körfez ise ben
eskiden annemden saklı sigara içiyordum
şimdi ise kül tablasından eksik olmuyor.
büyüyünce yalnız mı ne kalıyor insan.
doktorlar bir hastalığın teşhisini yapmak için geç kalmıyor
daha yeni dediler kanser olduğumu.
bilseydim annemle giderdim doktora belki griptir
diye teşhis koyarlardı
büyünce yalnız mı ne kalıyor insan.
çocukluk kitapları duruyor rafında
oysa ben ayşegülün maceralarını daha okumadım.
sanırım benim için çoculuk vakti çoktan bitti.
bilmezdim hiç giden sevgililerin neden anlamsız ağladıklarını
hiç görmedim
Büyüyünce yalnız mı ne kalıyor insan.
doktorlar kemoterapinin yolunu söylediklerinde anladım
bir çocugun umudunu
büyüyünce insan biraz erken ölüyor
sevmeye doyulmadan
terkedilmişliğiyle çıkarsız hava mı ne alıyor insan.
oysa ben küçüğüm daha büyümedim
sevdalara doymadım
doyduğum sandıklarım gitti.
obur birçocukluktu benimkisi
bilmiyordum hamburglu bir adamın
hamburger yaptığını
ve hala ellerim horoz şekeri kokar benim.
kimse bilmez içimdeki yalnızlığı
kanserden ölürsem
ölünce de yalnım mı kalır insan...