Ne postalların altında ezilen çocukluğum geliyor aklıma,
Ne de otobüs terminallerinin ayrılık kokan havası…
Büyüyünce olacaklarımı da çaldırmışım başkalarına,
Büyüdükçe küçülmüşüm farkına varmadan…
Ben küçüldükçe,büyümüş hayat gözümde,
Yollar büyümüş…
Ne bir mola durdurabilmiş bu acımasız koşuşturmayı ne de sıla hasreti.
Koşuşturmuş durmuşum gurbette farkına varmadan.
Geçip gitmişim başkalarının gözünden.
Ne bir yere ait olmuşum ne bir yere sahip.
Ne gelinecek yerlerim varmış ne de gidilecek yerler bitermiş
Ortada kalmışım farkına varmadan.
Bi uğrayıp geçmişim hayata,
Ne bir el sallanmış ardımdan
Ne de bir su dökenim varmış aslında.
Ben kovalamışım hayat kaçmış farkına varmadan.
Kayıt Tarihi : 19.11.2008 20:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
büyümek dedikleri hep üşümekmiş aslında onu kavrıyoruz işte zamanla...üşüyoruz üşüyoruz...
iyiki benimsin, iyiki seninim KÜÇÜK MELEĞİN
TÜM YORUMLAR (4)