Büyüyünce Anlarsın! Şiiri - Necmi Ünsal

Gerçekleri sakladılar.
Karaları akladılar.
Şevkimi patakladılar.
Anlatmadılar bana.
Attılar yabana
Masum merakımı.
Kestiler makul cevaba akımı
Neme lazımcılar takımı.

Ben anlamaya çalışıyorum ya!
O kadar mı bozuk dünya,
O kadar mı karanlık?
Yapmayın oyun bozanlık!
Niye anlatmıyorsunuz?
Beni oynatmıyorsunuz
Saf düşlerimin kucağında,
Çocukluğumun berrak çağında?
Masumiyet bir anlık.
Basar beni karanlık.
Aklım yıldızlı gecelerde.
Sorular asılı hecelerde.

Kavurur yüreğimi yapmacık köz.
Hep aynı söz.
Aynı lakırdı.
Cevapsızlık ufkumu kırdı.
Leylekteki laklak gibi,
Hedefsiz eldeki şakşak gibi.

Ne sorsam söylesem,
Bir şeyi bilmek istesem:
Mazeretler mi, sürüsüne bereket!
Sizde yok mutmain hareket.
Kendi yelinde harmanlarsın.
Büyüyünce anlarsın!
Diyorsunuz.
Kestirip atıyorsunuz!

Ne olacak,
Vahşet son mu bulacak?
Ya masumiyetle yürüyemezsem?
Ya hiç büyüyemezsem? ! ...

7 Nisan 2004 Çarşamba, Danimarka-Køge 18.45