büyüyorum anne..
büyüdükçe öğreniyorum.
büyüdükçe dertleniyorum.
bu insanların bazıları sahteymiş,
hiç söylememiştin anne.
sevgileri sahte, aşkları sahte.
yeni yeni tanıyorum bende.
tanıdıkça öğreniyorum.
hatalarımla büyüyorum..
biliyormusun, bu insanların ar damarları çatlamış anne.
onlar utanmıyorda, ben utanıyorum onların yerine.
ama bende ağladım anne..
ben çocukkende ağlardım,
bu seferki başka bi acı,
hiç tatmamıştım daha önce..
büyüyorum anne....
anlayarak büyüyorum....
Mehmet ÇimenKayıt Tarihi : 21.12.2007 14:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anne denildiğinde aklıma hep küçük bir çocuk gelir..
savunmasız... kırılgan... aciz... gerçi biz ne kadar büyürsek büyüyelim Annelerimizin gözünde hala çocuğuz. Allah onları başımızdan eksik etmesin. Allah sağlık versin. Cidden güzel bir şiir. Tebrik ederim.
Duygusallığın doruk noktaya ulaştığı, karamsarlığın bıtkınlık vermeye başladığı bir konuyu çok başarılı bir şekilde imgelemiş, örerek okuyanlara sunmuşsun. Kutluyorum. Ayrıca hoşuma giden en belirgin özellik ( benim en çok önem verdiğim konu)
kişinin ana dilini becerikli kullanmasıdır. Salt, doğru anlatım, her okuyanın anlayacağı türden olusa.. buna be harika diyorum.. ( 10 verdim )
Sevgi ve başarı dileklerimle
TÜM YORUMLAR (5)