Bir umutla nefes alışlarım başladı
İlk gözümü açtığımda tozpembeydi dünyam
Adımlarımı tek, tek atarken korksam da
Yinede koşmak için çaba sarf ederken
Birden bire büyüdüğümü çok geç fark ettim
Yaşayamadım doyasıya
Pişmanlıklar keşkeler hep engeller konsada,
Aşılması güç olsa da…
Yalnızlıklara bulandım yorulmadım bıkmadım
Hep bir adım bir adım daha derken sonlardayım.
Sessizlikler sarmaladı kapkara gecelerimi
Uğultular bozsa da sessizliğimi,
Umuda yolculuk başladı sabahlarımda
Şimdi geçmişe bir bakış atarken,
Terazilerde hüzünler ve sevinç gözyaşlarım
Gözyaşlarımın akışında yok oluşlar başlar
Gülücüklerle yeniden doğuş uyanır.
Belkiler vardır beklide geçmişten bugüne,
Ah, Ah keşkeler var iç çekerek sızlandığım.
İlaçsız kapanmayan yaralar kaldı içimde git gide.
Yok, ediyor beklileri birer, birer…
Şimdi son oluşumun zafer şarabıyla baş, baş ayım
Azrail karşımda son yudumumu bekler,
Alıp götürmek için sonsuzluğa…
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
