Büyüyordum Şiiri - Mehmet Yıldız 6

Kalbimde bir işçi ağrısı.
Sen, bir fabrika işçisinin alnındaki ter,
Yüreğindeki öfke kadar
Vazgeçilmez izler bıraktın yüreğimde.

İlk gençliğimin soluksuz yürüyüşleriydi.
Çiğ taneleri önce yüreğime,
Sonra yapraklara düşüyordu.
Ruhumu çalan kırağılardı gözlerin.
Acı, görkemli bir törendi,
Ömrümün yirmi dört yılına değen sokaklarında.

Büyüyordum.
Bir fabrika işçisinin alnındaki tere,
Bir goncaya düşmüş çiğ tanesine,
Elleri semaya, yüreği isyana duran;
Daha bebeğinin kulağına ninniler fısıldamadan
Ağıtlara boğulan annelere
Tanık kıldı hayat beni.

Büyüyordum.
Aşka bir bedel diyordu aşk.
Aşka bir bedel.
Ben ömrümü bir bedel bildim.
Kalemimi,yüreğimi bir bedel.
Ölüm önce bana,
Sonra savaş meydanlarına düşüyordu.

Büyüyordum.
Kalbim kocaman bir Ortadoğu.
Kan önce ruhuma,
Sonra Kudüs’e,
Sonra Bağdat’a;
Yeryüzünün bütün kalplerine düşüyordu.