Büyüyemeyen Şiiri - Ahmet Yasin Güleç

Küçüktüm;
Henüz göremedim baktığım şeyleri
Küstüm,
Dövemedim canımı yakan kimseyi
Düştüm,
Ölemedim severken tepedeki güneşi
Yanıldım,
Yok sandım etrafımdakilerin eşi
Ağladım;
Kaçırdığımda elimden, uçurtmamdaki ipi.

Büyüdüm...
Barıştım, kalktım, emindim, güldüm...
İstemedim kimsenin canı yansın.
Kalktığımda,
Ölmeyi bile özledim, kim inansın?
Emindim
"Görüp görebileceğim en güzel insansın"
Gülmek;
Laneti miydi, paramparça kalplerin?
Uçurtmamı özlerken;
Beyaz bayrağını kim taşıyacak,
İçimdeki harplerin?