Büyüyecek ne vardı Şiiri - Esat Korkmaz

Büyüyecek ne vardı
Küçücük çocuklarken
Oynardık köşe bucak
Hele o saklanbaç
Sığınmıştık gül ağacına
Güller açmıştı kırmızı-beyaz
Saklanmıştık güller arasına
Sormuştum gül mü güzel,sen mi/diye
Yüzüme bakıp sıkılarak
Sence; demiştin sadece
Sokulduk birbirimize
Ebe görmesin diye
Uzandım eline sımsıcak/ yumuşacık
Bir sana baktım,bir kırmızı güle
Yanakların al al olmuştu /gül gibi
Kalbin yerinden çıkacaktı sanki
Nabzın parmaklarında atıyordu
Kuş gibi çırpınıyordu elimde kalbin
Bir bana baktın, bir beyaz güle
Yüzün bembeyaz demiştin / heyecandan
Uzandım öptüm yanağından
Hızlıca, söbe der gibi
Masum bir gülüşle
Gözlerin bağlandı gözlerime
Kalakaldık öylece büyülenmişcesine
Sevdalanmıştı, serçe yürekler/birbirine
Seni seviyorum diyemeden/ utandığımdan
Kelebekler gibi uzaklaşmıştın /birden
Ne güzeldi aşk, on yaşında
Ne güzeldi aşk, onbir yaşında
Ne temiz di çocukca / bir aşk
Su gibi berrak
Deniz kadar engin

ESAT KORKMAZ

kirlenen insan ilişkilerine, insanları harap eden hoyratlıklara çocukların tertemiz dünyasından sesleniyorum.