Ne çok büyütüyoruz yaşamayı..
İçinde kaybolduğumuz her an, yaşamayı unutuyoruz..
Sevdiğinin gülüşüyle başlamak güne..
Yavrunun saçını okşamak,
Camı açıp yağmuru izlemek..
Sonra huzur kokan, bi bardak çayın sıcağında ısınmak..
Ne çok büyütüyoruz yaşamayı..
Unuttuklarımız bugün değil , Yanlızlığımızda yakacak canımızı..
Yatağın solu boş kaldığında..
Sessiz eve uyandığımda..
Çayı, en koyusuyla elimden içen olmadığında..
Sabah oluyor olmasınada,
Sensiz gün doğarmı hiç??..
Güneş eskisi gibi gülermi, yine ısıtırmı içimizi??
Çimenler kokusunu kaybetmiş,
Bahar tomurcuk vermeye utangaç.
Yaşamayı büyütürken, bizi kaybetmişiz..
Kayıt Tarihi : 13.1.2021 22:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!