Büyütüyorum seni... Şiiri - Metin Yalçın ...

Son demlerindeyim zemherinin
Bir çay altlığı kıvamında taşıyorum yükünü
Kayın ağaçlarının gölgesinde
Bir gülün kokusunun izinde
Büyütüyorum ben seni...

Huzurun saltanatı yıkık kaç zamandır
Gündoğumunun arkası yalnız bir avuç ışık
Ay batmış, ardında kör karanlık
Bir gece daha diyerek
Büyütüyorum ben seni...

Erguvanları bekliyorum epeydir
Mor renkler mevsimini
Görünsün gözbebeklerin
Saçların dağılsın rüzgarın ıslığında
Ay yeniden yükselsin göğe
Bir yaranın kabuğunda,
Büyütüyorum ben seni...

Bir kuşun kanadında,
Bir yusufçukta yaşatıyorum ben seni,
Adresin hala ezberimde aslında
Kadılar yokuşu erguvan sokak
Belki varlığından yoksunum
Ama biliyorum... Sen yaşadıkça...
Bir kelebek daha kanat açacak,
Bir gül kurutulsa da sayfalarda
Adınla yaşayacak...