Büyütürse Sevdasını Öğretmen Yüreğinde..

Günaydın çocuklar!
Ve her sabah
Onlarca güneşle birlikte
Gönlüme gün doğar.

Yani öğrencilerim
Umutlarım, hayallerim.
Hep daha iyiye, ileriye
Tutulması gereken ışık
Varılası yola umut
Yani çocuklarım.

Küçüktünüz
Minnacıktınız daha
Bana kalsa dokunsam kırılacaktınız
Hassastınız gelincikler gibi.
Ve
Ne kadar sert duruyor olsam da
Gözünüzde,
Hassastım ben de
En az sizin kadar.

“Öğretmen”
Dilde bir kelime
Ve sadece bir görüntü müydü?
Öğretmen,
24 Kasımlarda anılacak
Bir gün müydü?

O taşımadı mı kucağında
Ve kiminizi de sırtında sınıfa?
O değil miydi
Aman düşmesin diye
Yanınızda koşuşturan
Ki
İlk hikâyeni alan kimdi
Hatırladın mı?

Sizi kokladıkça
Sizi duydukça içinde
Ve yarıyıl tatillerinde bile
Gözünde tütünce öğrencileri
Yani sizler
Yani çocukları
Daha bir sevmedi mi
Yaşamayı
Öğretmenliği

Sıtmalı bir sabahta titreyerek
Titremesin diye çocukları
En erken o gelip yakmıştı sobayı
Ve ak yüzlü memleketinin bir köşesinde
Aynı ateşle yandı
sonsuz bakışları...

Öğretmen
Geçti ve seslendi öğrencilerine;
Korkmayın,susmayın
Ve ağlamayın ne olur.

Bir de dilerim ki
Üşümeyin,
Üşümesin elleriniz
Titremesin, sızlamasın
Morarmasısın soğuktan dudaklarınız
Ne olur..

Ben yüzünde güneş açsın
Güneş saçsın isterken yüzleriniz

Ne olur, ağlamaklı bir halde
Öğretmenim demesin gözleriniz.

Sanmayın ki
Hep bir şahin gibi bakar
Bir aslan gibi kükrerim
Sanmayın!

İki damla yaş görsem
Boncuk gözlerinizde
Ne şahinlik kalır
Ne de aslan olmak serde

Tuz basılan yara misali
Sızlar ciğerim
Ağlamak kader değil
Ağlamayın çocuklarım.

Hani tutup da minicik ellerinizle
Babalarınızın ve annelerinizin
Kocaman ellerini..
Okulun bahçesine girişiniz vardı ya,

Hani saçınız okşandığı zaman
Gamze gamze gülüşünüz
Ve ürkekliğiniz, saflığınız, masumluğunuz
Ve yırtık lastiğiniz!

Belli ki abiden kalma, belli ki abladan kalma
Kocaman önlüğünüz
Ki onunda mutlak bir yerleri yırtık.

Dedim ya
Şahin olsam kaç yazar
Şair olsam kaç..?
Yeter ki
Hüzün düşmesin yüzünüze..

2006