İstenmediğini sandığın dostlar arasında
Saklandığın ıssız ve sessiz kuytularda
Tanrıdan başka bilen yokken bile yerini
Senin içinde atan bir kalp var uzaklarda
Gizlemişken ruhunu bedeninin derinine
Hiç çaba sarfetmezken kendi yaşamın için bile
Ailen dahi anlamıyor korkuyorken senin için
Sanmaki dolacak ve bitecek içindeki çile
Sırlarını öğrendiğin insanların yükü binmişken üstüne
Güvenmeyeceğini sanıyorsun elbette hiçbir dostuna
İnancın kalmamış belliki, üzülüyorsun çaresiz
Dahada durduruyor bu seni uzaklaşıyorsun belli belirsiz
Bir ilaç vereceğim sana, seni özgür kılacak
Söküp derinden acılarını, alıp mutluluğa çalacak
İnan bana dinlersen sen bile anlamadan
Ruhun sessizce kanatlanıp, gökyüzüne uçacak
Şimdi at artık kum çuvalarını ruhundan
Aç kollarını iki yana bırak düşsün damlalar
Ufka bak, aya bak, yıldıza bak göreceksin
Düştükçe tüm yüklerin, yavaşça yükseleceksin
Kayıt Tarihi : 28.2.2011 00:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)