Büyüt Beni Anne Şiiri - Özge Can Alpöz

Gördüğüm en güzel manzaraydı.O an gören gözlerim ve aldığım nefes için; seni rahmime düşürüp sağlıkla kucağıma veren Allah’a ne kadar şükretsem yetmezdi.Sol göğsümden süt emerken başparmağım avucundaydı.Küçücüktün yavrum.Heyecanlı,nefes nefese...Dudaklarının kenarından süt damlasa da;aldırmadan,hızlı hızlı...Çok acıkmıştın belli ki.Koyu gri gözlerinle bana yandan bakıyordun...Bembeyazdı ellerin,pamuk gibi yumuşacıktı avuçların.Ciğerimin yettiği kadar uzunca çekiyordum kokunu içime...Hemen doy istiyordum ama bu an hiç bitmesindi ...Baş parmağımı sıkıp sıkıp bırakıyordun.Ellerimiz hiç ayrılmasındı canım yavrum.

Tekrarı yok eskittiğimiz saniyelerin...Yaşanan her iyi veya kötü hadise geçmiş olmaya mahkum...Bu yüzden her an’ı dolu dolu yaşamak gerekirdi.Sen saniye saniye büyürken ben hem bir önceki günü özlüyorum hem de bir sonraki günü görmek için sabırsızlanıyorum.Elde değil zaman akacak ve büyüyeceksin.Kaç yaşına gelirsen gel,benim bu dünyada gördüğüm en güzel manzara değişmeyecek.Ve yıllar sonra bir gün bana dönüp "Yeniden büyüt beni anne" dersen ; seve seve güzel kızım.Uykusuzluktan yorgun düşen acemi anneliğime rağmen, seve seve canım yavrum...Allah
bahtını açık etsin kundaklı meleğim.

Seni seviyorum...