Buyurun Geçin Şiiri - Melik İspirli

Çiçekler dibe vurdu, çiçekler
Semalar avuçlara
Şimdi gölgesinde delinin
Her yana bir yama
Saçlarında rüzgâr
Suçlarında aç
Şiir okunuyor yüksekte, şiir
Ayaklarında gözyaşı
Gözlerinde yol
Kahverengi gecede
Bu ses yorulmaz hayra
Sonrasında henüz geçmişin
Eşiğinde şimdi geleceğin
Bu tereddüt ellerinde buz
Kulaklarında dümdüz sessizlik
Henüz Moğol istilası
Viran bile diyemeyeceğim
Loş koridorlar boşluktan
Hep parlak kalmıştır yüzleri
Buyurun geçin
Yarama kanayan parmak basın
Denizler sanki biraz tuzsuz
Bu şehirde fazlaca acı
Düşeceğim zaten az sonra
Meçhul varlıktan mutlak yokluğa
Lütfen dokunmayın
Biraz daha dayanın
Şimdi sessizce bitmelidir gün, sessizce
Ah güneşi bir de lacivert görün!