İnsan anlıyor büyüdüğünü
Heyecanlanmadığında bazı şeylere
Yastığa koyduğunda başını
Top oynamak yerine
Düşünüyorsa yarınları
Büyümüş demektir
Hiç büyüdüğünü bilmeden!
En son ne zaman oynamıştın sokakta
Bunu hatırlamıyorsan
Son saklambaçta
Kimi sobelediğini
Çoktan unuttuysan
Büyümüşsün artık çocuk
Hiç büyüdüğünü bilmeden!
Akşam ezanını duyduğunda
Koşmuyorsan eve akşam yemeğine
Artık sensiz de yemek yeniliyorsa o masada
Büyümüşsün demektir
Hiç bilmeden büyüdüğünü.
Şimdi okurken bu satırları
İçin cız ettiyse
Hatıralar zihninde canlandıysa tekrardan
O halde sevin çocuk
Hatırlamak da nimettir
Ekmek gibi su gibi
Belki sevmek, çok sevmek gibi.
Kayıt Tarihi : 2.6.2024 04:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Recep Enes Özcan](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/06/02/buyumussun.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!