Büyümüş olan bir Aşk Şiiri - İsmail Gürer

İsmine bir kitabın
Ön sözünde rastladım.
Anlamını ise seni yaşamaya
Karar verdiğimde öğrendim.
Öyle bir şeydi ki bu
Söyledikçe içimi ısıtan
Okyanuslar aştıran
Ve zamanı tersine çeviren.
İsmini kimsesiz kaldığım bir akşamın
Sarı panjurlu,mavi badanalı odasında duydum.
O zaman bile efil efil esintisini hissettim
Bağlantı vardı biliyordum
Ama gece kadar sakin olamıyordum
Büyüdüm ben çocuk
Yaşça benden büyük acılar tükettim
Ne renkli ömürler gördüm
Ne renkli sevişmeler
Ve ne büyük hayal kırıklıkları
Oysa küçük yaştan beri seninle baş başa
Kalacağımız zamanı hayal ettim.
Doktorculuk oynardık
Sivrisineklerin ısırmadık yerlerimizi
Bırakmadıkları bir yaz gecesinde
Ben doktor olurdum
Sen hemşire,
Hasta olan yerlerimiz ise
Yüreğimiz olurdu.
Ve geri kalan yerlerimizi çürümeye terk ederdik
Büyüdüm ben çocuk
Ama
Yaşça benden küçük sevgileri
Özler oldum
Bir gün yakalarım diye o sevinçleri
Hep aynı günü yaşadım
Yani hazanı yaşadım
Yani burukluğu
Yani yaşamamış olduğum halde, yaşanmışlığı
Sürekli bir şeyleri kaybeder oldum
Her yaş atışımda, her ağlayışımda
Oysa “istediğin her şeye sahip olman dileğiyle”
Yazardı tebrik kartlarında
Ve mektuplar,
“Bir gün mutlaka buluşacağız sevgilim”li
Cümlelerle biterdi.
Ben şimdi mutluluğu olmayan bir ülkenin
Mutsuz kraliyetindeyim.
Ben şimdi senin olmadığın bir yerdeyim
Ben şimdi Felsefe kitaplarında da olmayan
Bir düşünce akımının içindeyim.
Ben şimdi büyümüş oluyorum çocuk
Acıları tükettiğim için.
Ve sensiz yaşamaya alıştığım için.
Oysa ben küçük olmak istiyorum şimdi
Adam gibi sevmeyi öğrendiğim için.
Sana yıkılmaz olan bir hayatın
En güzel yaşında,en güzel yaşamı vaat ediyorum.
Bir harabe altında kalan
Duygu ve umursamazlığı değil.
Şimdi bir kitabın son sayfasında,
İki sevgilinin
Mutlu birlikteliğini okuyorum
Büyümüş olan
Ve mektubun son cümlesini gerçekleştiren.

Ocak 2001