Büyümezmi Çocuklar? Şiiri - Cihat Şahin

Büyümez mi bebekler, hep öylemi kalırlar?
Şayet öyle olsaydı, ne olurdu halimiz?
Şu hayatın tadını, yoksa nasıl alırlar?
Sakallı bebekler le malumdu melalimiz!

Çocuk saftır temizdir, rehber onu bozmazsa,
Tuhafsa anne, baba, olur çocuk psikopat!
Denktir fıtrat meleğe, büyüdükçe yozmaz’sa,
Ne yazık ki; yozma çok, budur bariz hakikat!

Olursa beslenmeler, tek taraflı dengesiz,
Gelişirken bedenler, ruhlar kalır aç bilaç!
Kalp ve ruhta manayla, kurmazsanız denge siz!
Güçlenince oğlan, kız alır sizden çok haraç!

Delikanlı olmalı, büyümeli çocuklar,
Tutmalılar o gençler, yaşlıların elinden!
Hayırlı bir gençliğin, yetişmesi büyük kar,
Dökülmeli dualar, mazlumların dilinden!

Ruhlar büyük değilse, mühim değil bedenler,
Olmaz yürek boy, posta kalpte olur cesaret!
Yüce değil, cücedir, hakka hep zıt gidenler,
Sözde yüce bir nesil, evvel, ahir hasaret!

Kalıpları besledik, ihmal oldu çok ruhlar,
Garip bir nesil doğdu, gövde büyük beyin boş!
Nesl-i cedit beklerken, bulduk acip güruhlar,
Fiilleri anarşi, tavırları pek nahoş!

Büyüsün tüm çocuklar, ruhu mesrur kalbi tok!
Küçük boylu olsada, olsunlar iyi huylu.
Kötü huylu dinçler çok, yaşatıyor halk’a şok,
Manayla büyüyendir, hak yanda gerçek soylu!

Cihat ŞAHİN
22.08.2009-İZMİR