Büyümeyen Çocuk Şiiri - Seyfettin Bilal ...

Doğmayacak güneşi hep bekleriz
Ufukta izi bile yokken,
Gelmeyecek gemiyi hep ararız.
Belki o güneş çoktan battı
Gemi ise çoktan başka limana demir attı…

Niye hep iki farklı rengi seçeriz
Biri siyah biri beyaz,
Bir ihtimal daha vardır
İkisinin karışımı gri renk bulut misali…

Küçükken hep kendimizi yalnız hissederdik
Sokağa çıkar kendimize bir arkadaş arardık.
Misket oynar her tarafımızı çamur yapardık.
Gün geçti gitti biz hala çocuğuz
Hala bir şeyler arıyoruz
Uslan artık be büyümeyen çocuk…

Gece çoktan geçti birazdan sabah olacak
Açacaksın perdeleri güneş girsin diye
Ama nerde?
Ne artık doğan bir güneş var.
Bekleyeceksin gemiyi saatlerce sahilde
Kumdan kaleler yapacaksın
Ama nafile?
O çoktan rotasını çevirdi başka limana…

Hadi kendine gel be büyümeyen çocuk
Artık gündüz yok geceler var
Kaldır kafanı bak gökyüzüne
Birazdan bir yıldız kayacak
Ve anında yok olacak
Sen yine kendinle başbaşa kalacaksın...