Büyümeyen Çocuk Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Seni gördüğümde,
Elim ayağıma dolaşıyor,
Yüreğim dünyayı dolaşıyor…

Sana dokunduğumda,
Sınır dışı oluyor yüreğim,
Kendimi unutup,
Seni yaşıyorum her an…

Sen olmadığında yanımda,
İçimdeki büyümeyen çocuk,
Gülümsemeye hasret yüzüyle,
Hüzün dolu gözleri,
Kanayan yüreğiyle,
Gölgelerinden bile korkuyor karanlıkta,
Duygusal diplerde yaşıyorum…

Sen geldiğinde,
Dans ederek çıkıyor,
Karanlıktan gün ışığına,
Mutlu maymuna dönüyor yüzü,
Düşlerinde gülümsüyor,
Çocukluğundaki pembe, mavi patiklerine…

Sen gözlerini,
Gözlerime dikiyorsun,
Hayretler içinde…

Diyorsun ki,
Elindeki pamuk şekeriyle,
Ben de büyüdüğümde sen olacağım…

Gülümserken yüreğim,
Ben de haykırıyorum sana.
Biliyorum sen beni,
Büyüteceksin içindeki sevgiyle...

İki yürek tek yüreğe,
İki beden tek bedene,
İki ruh tek ruha dönecek…

İki ben biz olacak,
Aşk dolu yüreğimizle…

Biz birlikte büyüyeceğiz sevgiyle,
İçimizdeki çocuğu büyütmeden…