Büyümeseydim Şiiri - Abdullah Aydın 3

Büyümeseydim
oyuncak arabamın keyfini vermiyor gerçek arabam
büyümeseydim

herkes el olmuşken bir el yok ellerimde
annem gibi sarılmıyor saran kadınlar
büyümeseydim

kaybetseydim yine oyuncaklarımı
umudum baki kalsaydı büyümeseydim

çıkmasaydım ailemin kapsama alanından
varsın birkez bekleseydi arkadaşlarım
evde kalmak olsaydı tüm şikayetim
tek derdim oyun olsaydı büyümeseydim

nenemin elindeki neşe örgüsü
yaşamın en gizli ağı kalsaydı büyümeseydim
dedemi yavru adımlarla düşe kalka takip edişim
hayatın en zorlu yolu olsaydı büyümeseydim

ders çalışmam için olsaydı yine tüm sosyal baskı
metamatikten nefret edip yine şiir sevseydim
büyümeseydim

gereksiz isteklerde diretip
inada bağlasaydım büyümeseydim
hiç yoktan suni bir keder üretip
bir hiçe ağlasaydım büyümeseydim

ne kendi evim olsaydı ne para pulum
olmasaydı zerre maddi varlığım
sığmasaydı bilyelerim küçüçük avucuma
ah öyle zengin kalsaydım büyümeseydim

ne çok bilgim olsaydı ne üst makamım
o saf çoçuk kalsaydım büyümeseydim
saklambaçta çıkmasaydım gizliyerimden
zamandan gizlenseydim büyümeseydim

sırf yıllar olmasaydı tamamladığım
herşey hayal kalsaydı büyümseydim
aşk acısı denince tek anladığım
saç çekmeme tokat olsaydı ah büyümseydim