Büyümeseydik Şiiri - Hasan Kesgin

Büyüdük baba!
Her sevincin içine acıyı katık edip
Hüzünlü gülümsemeyle büyüdük yüzümüzde
Nerden gelmişti kalem tutan ellerimize barut kokusu
Mantar nasıl yerleşmişti parmak aralarımıza
Daha doğrusu ne için böyle büyüdük?
Senden uzakta büyüdük baba
Görmedin oğlunu bir kalıbın içinde büyürken
Üniforma içindeki mağrur halimizi hatırladın hep resimlerde
Büyüdük baba
Siz özlemle başınızı yastığa koyduğunuz her gece
Biz biraz daha büyüdük
Biraz daha büyüdük ki
Çocuk aklımızı büyüyen bedenimizle senkronize etmek için
Seninle konuşmadık konuşamadık belki memleket meselelerini
Ve biz senden uzakta düşündük hepsini
Kitaplar okuduk,aşık olduk,şiir yazdık,kavga ettik
Eli kolu bağlı fiziksel sınırlarda düşündük sadece
Halbuki düş dünyamızda neler kararlaştırdık
Yazdık,şekil verdik ömrümüze
Hiç hesap etmedik geçen her günün sonunda
Fazladan kaç ömür tükettik ömrümüzden
Kaç saç teli döktük,kaç sivilce sahibi olduk,ne mide ağrıları
Yani psikosomatik nelerimiz oldu hiç düşünmedik
Hiç hesap etmedik içtiğimiz her sigaranın
Gayri safi milli hasılada ne kadar payı olduğunu
Ki sayılı sosyal aktivitemizdi
Şarap,sigara,biraz tuzsuz ay çekirdeği
İki damla gözyaşı bazen
Büyüdük ya utanmadan söyledik bir de ayıplarımızı...
Hiç ince hesaplar yapmayan biz
İnce eledik sık dokuduk
Ay sonunu 3-5 kuruş fazlayla kapatabilmek için
Daha doğrusu cebimizdeki 3-5 kuruşu
Ay sonuna denkleştirebilmek için...
Büyüdük baba
Büyüyoruz hala
Ve adam oluyoruz kimine göre
Verdiğimiz çocukluğumuza ve gençliğimize karşılık
Ekmeğimizi kazanıyoruz
Büyümese miydik be baba?
Penseler kutu kutu dizilmiyor şimdi
Tavşan kaçmıyor tazıdan
Ki tazının umrunda değil zaten tavşan
Ne yağ satan var buralarda nede bal
Ustası ölen bırakıyor mesleği
Saklambaç magazin programı ismi olmuş
Körebe hayallerde artık
Büyümeseydik be baba...