Büyümek İhanettir Tebessümlere...

(I)

/Umutların boğazına dayatılınca can kırıklıkları;
Hiçbir şafak yüklenmedi cürümünü büyüyen hüznün./

Büyüdükçe -çocuk kalan bakışlara inat- bedenler,
Giyilen suskunluklar kral çıplaklığına eş düşer.

Gölgelerden yeni hayatlar kotarma peşindedir ruhlar
Ki______________
Hayallerimiz
İpleri görülmeyen oynatıcıdaki kuklalar misal...

(II)

/Ne zaman büyüdüğüne inanıp bir insan çocukluğunu unutsa,
Bir yıldız daha kayar, kaybolur karanlıkta.../

Zihnimin kapı aralığından sızan hikâyeler derliyorum anlamlı anlamsız

Pencere kenarında gergef işleyen kızın biri oluyorum bazen
Parmağıma batan iğnenin akıttığı kana dalıp gidiyorum,

Bazen ökse sürülmüş dala umutsuzca yakalanmış bir kumru
Güvercin mi yoksa?

Annem okurdu çocukken
Hala hatırımda,
Başının üstünde saplanmış sihirli iğne olanlardan
Hani çıkarınca yeniden insana dönüşürmüş ya...

Hiç fark ettin mi?
Büyürken her şey gibi anlatılanlarda değişti...
Ben gibi
Biraz sen ve arta kalanlar gibi.

Oysa alışmıştık masalların gökten düşen elmaları ile
Kerevitlere çıkmaya.

Gaibe karışanlar bulunur
Ölenler dirilirdi ya
Adı masal da olsa...

Şimdi nereye saklandı yasemin kokularını çalıp insanlar,
Neden kan kokuyor kendinden bile korkan sokaklar?

Hiç takatim kalmadı,
Gün geçtikçe büyüyen yel değirmenlerine benim yerime kim karşı çıkacak?

.............................................

Susuzluğumu bir insan bakışında kandırdığımda anladım,
Sırtlanacaksan bu âlemi, ağlamak yasak...

Kimse gülmüyor diye sakın yargılama,

Kaybolan maviliklerde tebessümler de tutsak...

Haziran'2009 Aydın....