ben küçükken
dünyayı çok büyüleyici bilirdim
güzel bilirdim
çünkü bilmezdim
açları
tokları
açları sömüren tokları
insan ilişkilerini
ah insan
en büyük düşmanın yine insan
büyümek zahmetli iş her çocuk için;
öğrenmeleri gereken en önemli şey ise
dışarıda ki vahşi yaşamı bilmek
ve kendilerini tehlikeden uzak tutmak
tıpkı hayvanlar gibi
küçümsediğimiz hayvanlar gibi
fark ettim ki şehir insanın ormanıymış
fark ettim ki büyümek bunu fark etmekmiş
şimdi tekrar bir çocuk gibiyim severken seni
seni dünya bildim
senin de bu gezegen gibi
nehirlerin
denizlerin var
saçlarını nehir bildim
gözlerini deniz bildim
bana öyle büyüleyici geliyorsun
tıpkı küçükken dünyayı büyüleyici bulduğum gibi
yüreğin güzeldir bilirim
o yüzden bu kez büyümeye gerek duymayacağım
Kayıt Tarihi : 30.1.2021 18:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!