Büyümek Şiiri - Necla Arpa Gülaçar

Çocuktum büyümek istiyordum.
Bu yüzden ablamın topuklu ayakkabılarını giyer
Çabucak büyürdüm.
Genç kızdım her genç kız gibi
Beyaz gelinlik hayal ederdim.

Evlendim bu kez anne olmayı istedim.
Bu duyguyu da tattım.
Gençtim pot kırdığım da oldu
İstemeden kalp kırdığımda oldu.

Ağladım! ağlattım!
Sevindim,üzüldüm,yenildim,yendim,
Öğrendim,öğrettim,kıskandım,kıskanılanda oldum.
Tecrübesizdim çokça aldatanlara da inandım.

İyiyide gördüm kötüyüde
Limanda da kaldım giden gemilere de bindim.
Aşağılarda da oldum yükseklerde de.
Velhasıl hızlı yaşadım erken tattım bir çok duyguyu.
Anladım ki büyümek güzel değilmiş...

Büyümek!
Sevdiklerinin ölümüne şahit olmakmış.
Büyümek!
Tecrübe imiş.
Gözlerinin içine baktığın zaman insanların
Seni aldatma isteğini anlamakmış.
Büyümek!
Heyecanlı gençliği görünce
"Sen büyüyeceksin durulacaksın"demekmiş.
Büyümek!
Acımasız eleştilere maruz kalınca susmak imiş.
Büyümek!
Hadiselere bakıp olgunca bakıp
Dünyanın sonunun gelmediğini hatırlamakmış..
Büyümek!
Hiç kimsenin kınamasından korkmadan
Doğruyu tercih edebilmekmiş..
Büyümek!
Önemsiz sözlere,yersiz davranışlara gülüp geçmekmiş.
O,büyümek isteyen çocuğu her òzleyişimde
Büyüdüğümü anlıyorum.
İhtiraslara,arzulara,endişelere
Sahip olan yüreğime kızıyorum.
Fiziken büyümüş olabilirdim
Duygularımda olgunlaşabilirdi
Ama yüreğim çocuk olarak kalamazmıy dı?
Saf,temiz,umarsız...