Büyümek Şiiri - İbrahim Özçelik

Büyüdüm,
Nasıl büyüdüğümü bilmiyorum,
Aşkının vermiş olduğu sevgi tohumlarıyla mı;
yoksa kederli günlerin acı ve öfkesiyle mi?
büyüdüm,
büyüdük.
Hiçbir zaman ben,sen olmadık.
Farkında mısın bilmem.
Ama bilmeni istediğim şeyler var,
En azından bunu bilmelisin.
Ellerimi tutmadığından beri,
kendime gelemedim,
benliğimi kaybederek.
Büyüyemedim,
büyüyemedik.
Kaldık öylece unutulmuş sokakların
ıssız köşelerinde.
Sormadı kimse halimizi;
Sormalı mıydı ki oysa?
Ah be sevdiğim,
Bana kalırsa;
Sorma hakkını bile vermemeliydik.
Büyümeliydik,birbirimize sımsıkı kenetlenerek..