Büyümek Şiiri - Özcan İlikhan

Meğer ne zormuş büyümek,
Hep acılarla doluymuş,
Üstelik büyünce kirleniyormuşsun.
Minik kalbinle hiçbir şeyden utanmadan dua ederken,
Büyüyünce utanacak çok şey oluyormuş artık,
Sadece Rabbine ve sevgili annene bağlı kalbin,
Büyüyünce putlarla doluyormuş...

Ya Rab!
Senin hikmetlerini düşünmek için verdiğin zihinlerden neler geçti neler,
Muhabbetini hissetmek için verdiğin kalpler nelere tutuldu nelere,
Cennete doğru yürümesi için verdiğin ayaklar nelere doğru yürüdü nelere,
Güzelliklerini görmek için yarattığın gözler neler gördü neler,
Vahyini işitmek için verdiğin kulaklar neler işitti neler,
Hakkı söylemek ve yaymak için verdiğin diller neler söyledi neler…

Ya Rab!
Öyle yüzsüzleştik ki hiç bir şey olmamış gibi,
Günde beş vakit namaz için huzuruna gelebiliyoruz.
Allahu Ekber derken, yani benim için en büyük Allah’tır derken,
Ben onun benim için beğendiği yaşam tarzına teslimim derken,
Hep yalan söylüyoruz...
Zira bizi dosdoğru yola eriştir, nimet verdiklerinin yoluna derken,
Yalan soyluyoruz…
Çünkü hiç bir zaman onlar gibi yaşamaya çalışmıyoruz,
Dosdoğru yolu değil, şeytanın düzenini destekliyoruz,
Şeytanın istediği bir hayat tarzına katkıda bulunuyoruz,
Günah dolu hayatları yaşayanlara hayranlıkla bakıyoruz,
Günahlarla kirlenmişlere özeniyoruz,
Senin bizim için istediklerini değil onların kirli dünyalarını düşlüyoruz.

Evet Ya Rabbi, öyle yüzsüzleştik ki,
Artık sana bile yalan söyleyebiliyoruz...

Özcan İLİKHAN, 19 Kasım 2011 Cumartesi, Madison, WI, USA.