Büyümek Şiiri - Ayşegül Acuner Ceylan

İster sonrasında ağla,istersende gül.
Tüm gidişler aynıdır.
Yıkıntıları süpürmek için,bir süpürgeden
Daha çoğuna ihtiyacı vardır insanın.
Ve bazen sihirli bir değnek dahi kurtaramaz olduğun durumdan,
Söküp çıkartamaz seni.
En büyük ihanet insanın kendisini kandırması değilmidir?
Yürekten atılası varsa aşkın,
Silahın ucunda beklermi hiç kurşun!
Beynimizin bize oynadıkları,
Hayatın bize sundukları çakışırsa bir gün bir yerde,
Ki olacaktırda en nihayetinde,
İşte ozaman büyüyeceğiz.
Ağladıkça büyüteceğiz içimizdeki çocuğu
Ve herkesin bir gün dediği gibi,
Keşke çocuk kalsaydım diyeceğiz.
Bunu dediğimiz an büyüyeceğiz.
İç dünyamızda küçüleceğiz.
Kocaman bir dünyada küçücük bir yürek,ne acı...
Ölmek isteyip herşeye rağmen gene de yaşayacağız.
Her son bir başlangıç olacak,
Her başlangıçla sonumuzu baştan yazacağız.
Hayat bu değilmi zaten,
Zaman denilen kavramın içinde,
Akreple, yelkovanla dünya denilen,
Yuvarlak bir saatin içinde dönüp durmak.
Ta kiii saatin pili bitinceye,
Tik tak sesleri duruncaya dek! ! !