Büyümek Şiiri - Işık Bakırcı

Mutluyduk, çünkü küçüktük,
Büyüdük, unuttuğumuz en önemli şey mutluluk oldu.
büyüdük, gerçeklerle karşılaştık, çocukluğun yalanlığına inat,
gülen gözlerimizi tedirginlikler kapladı.
Bakarken sevgi değil hırs fışkırdı gözlerimizden.
Büyüdük, çok büyüdük belki.
Öylesine büyüdük ki çevremizi göremez olduk.
Bitti pek çok şey ve pek çok şey yenilendi.
Adına aşk denilen o kutsal his binlerce defa çaldı kapımızı hiç sıkılmadan.
Şimdi kapımın önünde yine o utanmaz misafir.
Bu defa çok korkuyorum,
hem sevgiden, hemde: göz yaşı dolu uykusuz gecelerden
Umarsızca harcanan ama tükenmek bilmeyen aşkımdan.
En önemlisi bir ateş böceği gibi o soğuk ışıktan korkuyorum
Sevgiye ne kadar aç olsamda
seni ne kadar çok sevsemde korkuyorum...
Gece karanlığını andıran bakışlarından korkuyorum.
her nefeste içimi titreten varlığından
Ve yine ayrılmak için birleşen ellerden korkuyorum.
en pervasız anların hesabını soran kaderden
Yarını bilmeksizin bu günü harcayan ömrümden.
En önemlisi senden vaz geçememekten...
Çok korkuyorum
Sen belki hiç bilmeyeceksin ama itirazlarımın cevabısın...
İmkansız dediklerimin inadı.
Yarınlarımın ve bu anımın en mühim varlığısın.
sen tüm inatlarımın ve yasaklarımın delinme noktasısın...
Sana her baktığımda gözlerin kalbime akıyor sanki
Ve her cümlenin sonunun elveda olmasından korkuyorum.
Galiba sevginden korkuyorum ama her şeye rağmen...

24.01.2007