Büyümek Şiiri - Gürhan Keskin

kucukken duserdık sadece dızımız kanardı.
bılmezdık o zamanlar ask ı ask acısını
dunya bızım etrafımızda donerdı.
riya ile henuz tanısmamıstık
cıkar savaslarında cephe almamıstık.
cekememezlıgımız bır oyuncak yada bır elbıseden ıbarettı.
paylasmayı bılırdık.
buyudukce degıstı hayatlarımız.
baska seyler pesınde kosmaya basladı ayaklarımız.
unutuverdık cogu guzellıgı.
buyuk bır karmasanın ıcınde buluverdık kendımızı.
yorulduk uzulduk agladık.
dızımız acımadı belkı ama yuregımız yandı
.patlayan topumuz ıcın degıl kırılan kalbımız ıcın agladık.
yarıs atları gibi hazırlandık
hep diğerleri ile kıyaslandık.
geleceğimizi üç saate sıkıştırdık.isyan ettik
herkesle atıştık.
peşinden soğuk bir rüzgar esti.
aniden ölüm geldi
çevremizden sevdiklerimizi alıp gitti.
yitip gitti çevremizdekiler bir çiçek misali soluverdi.
rengı degıstı hayatın artık pembe degıldı.
sıyahlarla tanıstık katran karası gecelerde ağlaştık.
cok sey yıtırdık cok kazık yedık bıleskelerınden tecrube edındık.
ve sılkındık tum gucumuzle attık uzerımızden karaları
kusandık en renklı umutları.
ve sımdı sıra bızde.
hep hayat yon vermıstı bıze sımdı o dız coksun onumuzde.