Büyümek Şiiri - Erbil Kutlu

Aşk aşığı bitirir
Kıskançlık aşkla birlikte aşkın içindedir
İkisinin aşkidir aşik ile maşuğu bir tutan
Tutkudur, bağnazlıktır baskıdır, bu iki yüceyi bitiren
Bilmeli serbest bırakmayı sebebi ne olursa olsun
Görmeli gerçekten sever mi acep?
Geri dönmesidir bunun cevabı
Sen ne kadar yer bitirsen kendini
Kaybedersin sevgilini...
Bir sevgili kaybetmek demek; bin sevgi sözü kaybetmektir
Duymaktan öte, söyleyemeyip içinde hapsetmektir.
Büyümek.....
Büyümek, insafsızca bakan gözler önünde umarsızca,
Sevgiden bihaber olamazsın asla, çünkü beklersin daima, sunulsun sana istersin,
Ama gıpte etmeden duramazsın,
Zira çevrenden duyarsın, sana sunulmayan sevginin onlara harcandığını...

Sonra karar verirsin:
Büyümek dersin; kimseye karışmadan,
Kimseden yardım almadan,
Saf ve sabi olarak büyümek!

Nede imkansız ve katışıksız olmak,
Ben, ben oldum diyebilmek,
Inanmazsan dünyaya, kolay gibi gelsede,
Imkansız benim canım, imkansız,
Bir bebeğin ilk adımlarını atması gibi,
Yardımsız ölemezsin bile...

Bir babadan, gecenin en karanlık yerinde,
Bir bardak su istemek gibi değil hiçbirşey;
Uzattığın elin tutulmasını beklemeyeceksin,
Kendin tutup çekeceksin.
Ve bakacaksın gözlerine, sen diyemi bakıyor sana,
Yoksa bakışlarının altın çukurlar mı kazıyor sana,
Seni itip o çukurlara, çıkarmadan gidecek gibi mi anlayacaksın...

Anlayacaksın, hiç çıkarsız, umarsız elini tutanları,
Seninle bin duyguya değer katanlar, o değeri sen bilenleri,
Seninle attığı her adımda büyüyenleri,
Senin mutluluğunda, mutluluk bulanları...

Her kelimesini sana sunanları,
Sana sundukları ile, dünyayı güzelleştirmeye çalışanları...

F. Erbil KUTLU – 13.07.2008.Pazar – 06.30