Büyümek Şiiri - Seçkin Tok

küçükken
bir arkadaşım vardı
her oyunda küssem de
o bana hiç küsmedi
daima sevdi beni
ve en güzeli de
etrafsız
nedensiz
oyun arkadaşım olarak sevdi
her saflığı bir pelteklik taşır
ve her oyunda kazanmak vardı.

ben küçüktüm ama
bir gece
bir kız girdi rûyama
tatlı uykular dilerken
mevsimi sordum yüreğime
hayır...
bahar değildi
yaz hiç değil.

ve büyümek üzereyken tam
üzerimden bir rüzgar geçti
uyuyordum
o geceydi yine
birden kalktım yataktan
üzerimde aynı pelteklik
olmayan bir şeyler
hiç hissedilmeyenler
ve ürkeklik hesabı yapmadan
uykum gelmişti

ben o gece kendime sordum
neden uysalım
ne oldu bana böyle?
sesimi rüzgar duydu
adımı koymak için
penceremin önünde
aynı rüzgarın sesi duyuldu

büyüdüm de şimdi
o gece ne oldu diye
soruyorum bile
kendi kendime

ve aynı rüzgar
beni alıp götürdüğünden beri
veda ettim ikinci yaşamaklara
aynı çocuk oyunları ile
geceye mızıkçılık yapıyor ve
seviyorum herhalde...

16.12.2005
02.50