Büyümek Şiiri - Umut Beylik

Gözlerim tutuşuyor
Bir yangın alevini andırıyor
Ne yana baksam
Bir cıvıltı sarıyor yüreğimi
Karmakarışık duygular,
Neyi anlatıyor anlamıyorum,
Sarsılan,yok olan depremlerde
Üstü başı yırtık bir çocuk oluyorum
Gözlerinde binbir umut
Ve sonsuz bir gülümseme,
Tren raylarında adımlarımı sayıyorum
Her attığım adım
Geçmişte kalan geçirdiğim yaşım oluyor
Gel desem gelmez biliyorum
Ağaçların yol boylarına dizilişi
Aşılmaz engelleri andırıyor
İçim ürperiyor uzayan tozlu yollarda
Geçmişi geleceğime yazıyorum
Neleri bıraktım ardımda
Neleri yaşadım
Olmadığın her yalnızlığımda olsun diyorum
Ve ben hala büyümekten söz ediyorum
Hala büyümedim biliyorum
Büyüdüğümde yapacaklarımı düşünerek
Sana sevdalı sokaklarda
Aşkımı voltalarla süslüyorum
İlk ağaçtan düşüşümü
İlk aşkımı ve ilk kavgamı
Geçmişten bugüne sana adıyorum.
Olmadık tebessümler anlamını yitiriyor
Ve ben hala
Büyümekten bir kabus gibi korkuyorum...