Büyümek kaçınılmaz bir sondu
Ve ne zaman büyümeye başlasak
Elimizden bir oyuncak alındı
Bir acı tutuşturuldu.
Hüzün her zaman yakamızdaydı.
Kurumuş yapraklardı anı defterlerinde.
Sevgilinin bakışlarındaydı, önlüğündeydi;
Yürüyüşünde, gülüşündeydi hüzün.
Ben ne zaman büyüdüysem vuruldum
Ne zaman büyüyen bir çocuk görsem
Yeniden vurulurum.
Kayıt Tarihi : 10.10.2005 11:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

bölünmek ve yeniden bir araya çoğalmak
ver oyuncağı sen al ödevlerini
yüklen sorumluluklarını
çocuğun çoğaldı
eylen torunlarınla hadi
İşte bu en büyük tehlike
Belki gün doğarken patlak verir
Belki bir bando geçende.
Sezai Karakoç şairimiz de böyle söylemişti bir şiirinde
"BU DÜNYA BİR MİSAFİRHANEDİR. İNSAN İSE ONDA BİR MİSAFİRDİR VE VAZİFESİ ÇOK BİR MİSAFİRDİR. VAZİFE İSE; BU KISACIK DÜNYA HAYATINDA EBEDİ SAADETLER ÜLKESİ OLAN CENNETİ VE CEMALULLAH'I KAZANMAKTIR VESSELAM!"
Şair'i tebrik eder kendisine ve bütün şair dostlara hayırlı çalışmalar dilerim.
TÜM YORUMLAR (6)