Büyümek Şiiri - Volkan Çini

Mavi önlükleri, astık duvara
Gençliği sürdük biz, bu son kumara
Büyümek denilen, derin mezara
Girmeden bir çocuk kalmak isterdim

Bir topa sığardı, koca canavar
Şimdi yüreğimde, binbir yara var
Pikachu dostumdu, vermezdi zarar
O sahte dünyaya, kanmak isterdim

Tsubasa koşar, bitmezdi yollar
Kaleye varmadan, kopardı kollar
Maç sonuna değil, geçse de yıllar
O sonsuz yokuşta, kalmak isterdim

Red Kit çöllerinde, sürerdi atı
Ne eğlenceliydi o vahşi batı
Unutup Dünyada, zalim hayatı
Şirinler köyünü bulmak isterdim

Oyuncak yapardık bozuk parayı
Bilmezdik faizi, borcu kirayı.
Yıksalar başıma, köşkü sarayı
Leblebi tozuyla, doymak isterdim

Tek yalancı bizde, o Pinokyo'ydu
Söylenen yalanlar, masum bir huydu
Şimdiki sahneler, kanlı oyundu
O tahta çocuğa, kanmak isterdim

Evcilik oynardık, roller sahteydi
Niyetler tertemiz, özü sadeydi
Ne bir emir kulu, ne beyzadeydi
Oyunun aslına, dönmek isterdim

Kravatım boynumda, yağlı bir urgan
Meslekler insana, dertten bir yorgan
Bize reva mıdır? bu keder bu gam
Hayat kâbusundan, kalkmak isterdim

Alın şu tapuyu, şişkin cüzdanı
Sizin olsun artık, şöhret unvanı
Bırakıp ardımda, yalan dünyamı
Saklambaç oynayıp, gülmek isterdim