Büyümedim Hiç Anne Şiiri - Erdal Koca

50. YIL

Yaşlansan da bu böyle fark etmiyor kırk elli
Hâlâ yetim gibiyim bu her halimden belli
İçimdeki yangına kâr etmiyor teselli
Ruhum hala bir çocuk büyümedim hiç anne

Acımasız bir dünya yaşamak daha çetin
İnsanlık unutulmuş yeri yok merhametin
Yolumu kayıp ettim içimdeki gurbetin
Ruhum hala bir çocuk büyümedim hiç anne

Bu hayat, hayat değil sorarsan yaşıyorum
Üstümde gölgen yoktur güneşte üşüyorum
Hangi ele uzansam tutmadan düşüyorum
Ruhum hala bir çocuk büyümedim hiç anne

Yüreğim hüzün dolu gözüm yaşlı çatık kaş
Dünya sanki bir cephe hayat ise bir savaş
Bu savaş benliğimi sararken yavaş yavaş
Ruhum hala bir çocuk büyümedim hiç anne

Suçlu kim bilmiyorum, bilmiyorum kim haklı
Kaşlarım hep çatıktı gözlerim ağlamaklı
Açamadım kimseye elli yıldır sır saklı
Ruhum hala bir çocuk büyümedim hiç anne

Buna hayat mı denir bu böyle yaşamak mı
Kader mi demeliyim payıma düşen hak mı
Fark etmiyor hep aynı saçın kara mı ak mı
Ruhum hala bir çocuk büyümedim hiç anne

Gerçeklerin yerine düşümü koyamadım
Annem diye dizine başımı koyamadım
Diyeceğim odur ki ben sana doyamadım
Ruhum hala bir çocuk büyümedim hiç anne

12.5.2021