Büyüme Sakın Küçük Kız

Küçük kağıtlardan, renkli kalemlerden, bir tebessümden daha dün açmış bir KIRÇİCEĞİNDEN mutlu olmayı başardın ama, hayatı ciddiye almayı başaramadın. Kendin gibi yaşamayı başarabileceğin bir şato yarattın içinde ancak; sızmaları engellemeyi başaramadın yine de. Kendi şatonun mutsuzluk kulelerinde intiharı deneyip durdun be küçük kız. Adını koyamadığın mutluluğa giden yollarda kayboldun. Hayat denen balta girmemiş ormanın, karanlık labirentlerinde bulamadın kendini. Yalancı rüzgarlar konuk oldu dallarına daha çok.
şatonun mutsuzluk kulelerinde intiharı deneyip durdun be küçük kız. Yalancı rüzgarlar konuk oldu dallarına daha çok.

Çocuk oldun üzdüler, büyüdün kaldıramayacağın kadar ağır sorumluluklar yüklediler sana. Hata yaptığında affetmediler seni. Boş verdin bendine birazda, büyük hayallerin peşinde harcadın bi daha geri gelmeyecek anları, hiçbir zaman olmayacak olanı insanların seni anlamasını beklerken, muhteşem bir hata daha yaptın ve kırıldın…

Üzüldün, ağladın, severken yürekli sevdin. Ancak; ak kağıt üstünden kayıp gitti yazdığın aşk şiirlerin ne yazıkki. Yanlış korkak yüreklerde yer aradın sevgine. Uzun sürerdi yolculukların ve dönüşlerinde. Her dem taze olurdu insan sıcaklıkları ile yoğrulmuş küçük öykülerin. Seni sen olduğun için seven ne kadar az insan varmış çevrende.

Beklide nedeni buydu dostlarının sayısının bir elin parmaklarını bile geçmeyişi.