Büyüme çocuğum Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Açığa çıkar sakladıkça
güneş yanığımız
dökülür pul pul

sıvadıkça sırtını alevlenir kıvılcımlar koşar at nala
bıçak kesip akmıyorsa kanımız oluk oluk
çocuklar görür olacakları

vurur kıyılarımıza çöplerimiz
deniz kabuklarımız mercan
çökmeden önceydi üstümüze bulutlar
adam motifli

her bir şeyi benzetirken kendimize
düşlerimizi çıkarmadan yola dualarla
tesbih tesbih

bakarız ki duruyor hala aynı yerinde emellerimiz
patlar güneş ki sularda paramparça olur zedelenirse mavisi
havarisi olur ardından koşandır renklerimiz

bin rahmetten biri mikap yüzümüzde ağıt
bini şikayetimiz

sunumumuzda susumuzda kristal taneleri buğday başakları
esiyorsa meltem meltem
güneş vurur üzerlerine değişir dünya

zaman akar çil çil liralarcasına
çağlayan olur

dertop edilir dürülür defteri kebir
git öfke yan kendi derdine kibir

manav tezgahında çürürcesine günah çiçekleri açar mor mor
gölgeler düşer gün gelir zaman üstüne

yanar dağımız duman duman ortalık gri
kesilmez öksürüğü veremli saltanatların
sökülürcesine asrın ciğerleri

kimine harman yeri
kimine dar-ı dünya

yeni yetme taylarımız boy boy
büyüme
büyüme çocuğum ooy

büyüme kekeme dil
sönme kandil

7/Haziran/2013/Cuma/Bodrum

Yüksel Nimet Apel