Büyülü Mektup® Şiiri - İsmet Hoşca

Bir kağıt alırsın, bir resmi yaparsın,
Ne düşünüyor, ne düşlüyorsan arzulu.
İstersen önce bir kalp çizersin, sevecen,
Hani parklarda ağaçlara çizilenden,
Açık bir kalp. Sonra bir ok kalbin içinden,
Bir isim yazarsın, İstediğin bir isim, özel,
Sana Sevimli, Sana sade, Sana Güzel.
Sonra hepsini bir daire içine alırsın.
Masada durur önünde, Ya da karşı duvarında.
Başlarsın beklemeye, Beklerken düşünmeye.
Hiç ses çıkarmadan, şikayetsiz,
Hatta, hiç kımıldamadan, sessiz.
Karşılık bazen çok çabuk gelir,
Bazen, bekleyebilirsin de uzun yıllar.
Yılmak, bıkmak yok, Yılmayacaksın.
Bekleyeceksin. Bıkmayacaksın.
Yıllarca beklemen gerekse bile.
Beklemenin, beklediğinle ilgisi yok şüphesiz,
Sabırla bekleyeceksin yine de.
Çıt çıkarmadan hiç şikayetsiz.
Bekleyeceksin, sihirli kelimelerle,
Usulca karşında oturan birini,
Göreceksin masanda. Tutuyorsa büyün.
Çizdiğin daireyi silersin, Başka şeyler çizersin.
En güzelini, en tatlısını, en serinini.
Sonra bekleyeceksin ses versin diye.
Ses gelmezse kötü demektir.
Cevap gelirse iyi olduğunun resmidir.
Karşında duranın işaret parmağını tutup,
İmzalayabilirsin artık, çünkü bitti mektup