Büyülü Fısıltıyı Duyamadı Bu Karanlık

Ben bilmezem, nedendir inat etti bu karanlık
Hâlbuki hayâllerin içine düşen düş idim
Bâzı düşüm düşerken kanat etti bu karanlık
Deryâyı çırpışıyla boşlukta uçan kuş idim
...Baharı koklayarak uçmalıyım bir dem dedim
...Ömür pabuçlarımla tırmanan bir yokuş idim

Tam sular alçalırken, bir med zamanı ayağım
Kovalarken düşümü duyulsun sevinç çığlığım
Kalbimin denizinde çözülünce ayak bağım
İmdi kıyıda midye, kumlarda çakıl taş idim
...Tutup huzur kolunu,kaçmalıyım bir dem dedim
...Ömür pabuçlarımla tırmanan bir yokuş idim

Büyülü fısıltıyı duyamadı bu karanlık
Samanyolu, nuranî libâs giymedi bir ânlık
Dağların doruğunda var mıdır şi'r atan tânlık
Her kentin semâsında güneş arayan baş idim
...O aşkın kudretine göçmeliyim bir dem dedim
...Ömür pabuçlarımla tırmanan bir yokuş idim

Sürgünümü uzatma surlarıma burçlarıma
Tırmanma hülyâm içre türkülü saçlarıma
Vuslatın ateşiyle yandıkça amaçlarıma
Gülistan ola bir gün dedim gülleri döşedim
...Gülizârda asude açmalıyım bir dem dedim
...Ömür pabuçlarımla tırmanan bir yokuş idim

Yaradana yakardım ya yağmurdum ya da kar'dım
Yüreğim küreğiyle aşkın alevini kardım
Ötelere uzanıp,bu benim hâlvetim derdim
Hele artınca derdim, lebime huzur taşıdım
...Saadetin tasından içmeliyim bir dem dedim
...Ömür pabuçlarımla tırmanan bir yokuş idim

Gülnihâl'de feryâda sitemkâr hacet yoğ idi
Karanlık bitmez deyi canın mayasına sindi
Yüz aynasına dalıp gülüşlerine mi döndü
Hem inleyi,ağlayı kasavetten geçmiş idim
...Haddeden bir kez daha geçmeliyim bir dem dedim
...Ömür pabuçlarımla tırmanan bir yokuş idim