Büyülü Ayna Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Bir büyülü aynam var;
Bulutlar.
Tanrı ‘nın her gününde,
Günün her saatinde,
Saatin her dakikasında,
Dakikanın her saniyesinde,
Saniyenin her salisesinde,
Kısacası; her soluk alıp verişte
Seni seyredip duruyorum büyülü aynamda,
Nasılsın, iyi misin, ne hallerdesin diyerek,
Bulutlarımı ince eleyip sık dokuyarak,
Bazen bir pencereyi aralayıp bir kapıdan girerek,
Bazen;
Yapraklarla süslü kubbeler altından geçerek,
Bazen;
Rüzgarları kendi keyfimce estirerek,
Bazen da;
Bir bulutumu başka bir bulutun yanına ekleyerek
Seni yanımdaymışsın gibi izliyorum,
Yanımda olmadığını da
Bilerek.

İşte, şu bembeyaz bulut sensin; ince, uzun boylu,
Bulutlardan güzel, bulutlardan soylu,
Bembeyaz gelinlikler içindesin,
Başında körpecik bulutlardan salkımlar,
Ayaklarının altında bulutlardan samanyolları,
Başında gökkuşaklarından kesme bir taç,
Zira; gözlerim seni böyle görebilmeye
Muhtaç.

Ruhumla süslemişim büyülü aynamı,
İçine biraz sabır katmışım, biraz özlem,
Bakar dururum hayallerine, elim-ayağım mahkum,
Hayallerin biryerlere giderler, biryerlerden gelirler,
Kimisi iplik iplik örülmüş pamuklardan,
Kimisi beyaz gergeflerde nakışlar gibi,
Kimisi yazlar, kimisi kışlar gibi
Mevsimlerden mevsimlere salınıp salınıp giderler,
Seni bana getiren rüzgarlardır
Ki;
Eserler.

(ZAMANIN BİR DAR VAKTİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 21-22/100)