Büyük Usta Özdemir Asaf'a ithafen

Kırık anılar biriktirdim ben ,
İrili ufaklı,
Hayata dair, ölmeden önce
Sana dair , bazen senden öte,
İsterim ki benden sonra düşün biraz,
Üzül diye değil , anla diye...

Çoğunu hatırlamazsın ! Takılma...

Bazısı bir dakikadır yaşanan,
Bazısı bir bakış,
Bazısı koku,
Bazısı Mor,
Ya da bir orta kahve de saklıdır...

Nerededir , ne zamandır,
Nereden bileceksin ?

İki yaka İstanbul’dan Avrupa’nın ortasına,
Dönme dolaptan , Şile’deki hamağa,
Veya omuzuma astığın çantandadır belki !

Tasalanma tercihtir bu,
Herkes bir şey biriktirir,
Vazo olmayacak parçaları tuttum ben,
Uğraşma boşuna birleştiremezsin,
Batar tutamadığım güzel ellerine canımın kırıkları,
Üzülme sakın, bir bütün değildiler zaten...
Ayrı yapbozun parçalarından bir resim yapmaya çalıştım ben !

Senin Mor’una beni kattım,
Benim şiirime seni,
Uydu uymadı , kimse bişey anlamadı belki...
Ama ne demiş büyük usta,
“ Geçen yaşadığındır, yaşarken anlamadan. Kalan gerçektir belki...”

29.04.2014